2024-03-28T13:28:35Z
https://ijee.ias.ac.ir/?_action=export&rf=summon&issue=1358
Iranian Journal of Engineering Education
1607-2316
1607-2316
1393
16
64
سازکار ارزیابی بیرونی برنامه های آموزش مهندسی ایران
حسین
معماریان
در یکی دو دهۀ گذشته نهضتی جهانی برای بازنگری آموزش مهندسی، ارزشیابی نتایج آن و ایجاد همگرایی بین ارزشیابیهای صورت گرفته در کشورهای مختلف ایجاد شده است. اصل مورد توافق در تقریباً همۀ این بررسیها برداشتن تمرکز از ورودیهای آموزش (آنچه دانشگاه عرضه میکند) و تمرکز آن بر خروجیها (آنچه دانشجویان کسب کردهاند) بوده است. بدین منظور، حداقل دستاوردهای مورد انتظار از یک دانشآموختۀ مهندسی تعیین شده است. توافق در باره دستاوردهای پایۀ آموزش مهندسی، زمینۀ لازم را برای دستیابی به الگوی یکنواخت ارزشیابی این برنامهها در سطح بینالمللی فراهم کرده است. ارزشیابی آموزش مهندسی معمولاً در دو مرحله ارزیابی درونی و بیرونی صورت میگیرد. ارزیابی درونی را خود مراکز آموزشی و ارزیابی بیرونی را مؤسسات مستقل ملی انجام میدهند. ارزیابی بیرونی زمانی موفق است که بر مبنای استانداردی مشخص و به صورتی یکنواخت و بینظر انجام شود تا نتایج آن بتواند مورد تأیید همه طرفهای ذینفع قرارگیرد. بهدنبال تأسیس مؤسسه ارزشیابی آموزش مهندسی ایران در سال 1390، فرایند ارزشیابی برنامههای آموزش مهندسی کشور تهیه شد. در این مقاله سازکار طراحی شده برای ارزیابی بیرونی برنامههای آموزش مهندسی کشور عرضه شده است.
Engineering education
undergraduate engineering program
accreditation
internal assessment
external assessment
2015
03
01
1
22
https://ijee.ias.ac.ir/article_7950_9fbeb3306ec3a955e347c9d319c46fba.pdf
Iranian Journal of Engineering Education
1607-2316
1607-2316
1393
16
64
تعامل مدرس و دانشجو در کارگاه طراحی معماری : (تفکر انتقادی مدرس و تفکر خلاق دانشجو)
حمید رضا
شریف
بیش از نیم قرن از آموزش معماریدر ایران میگذرد و طی این دوران همواره در سرفصل دورههای مختلف، دروس طراحی معماری یکی از مهمترین دروس در زمینة آموزش معماری امروز ایران بهشمار میآمده است.در روند عمومی آموزش این دروس، آموزش و درک مفاهیم بر اساس رابطه استاد و شاگردی شکل گرفته است که در آن دانشجو با قوه خلاق خود به دنبال ایدهیابی و مدرس با دیدگاهی نقادانه به پردازش و ارزیابی ایده میپردازند. برخی از دانشجویان از این روش آموزش گلهمند هستند و میگویند که مدرسان فقط از کارهای آنها ایراد میگیرند وتصور میکنند که این نوع آموزش مانع خلاقیت آنهاست. از طرف دیگر، بهنظر میرسد که در واقعیت این مشکل در عملکرد برخی از مدرسان وجود دارد. در این مطالعه تلاش شده است تا چارچوب علمی برای بررسی نحوه ارزیابی نقادانه مدرس و یافتن وجوه مثبت و منفی آن در خصوص تفکر خلاق دانشجو ارائه شود. در سالهای اخیر، تفکر بهعنوان موضوعی اصلی مورد توجه اندیشمندان مختلف، بهخصوص روانشناسان شناختی، قرار گرفته است. از این رو، نظریههای در حوزه روانشناسی شناختی بهعنوان مبنای مناسبی در این تحقیق در نظر گرفته شده است. نتایج بررسی، به منظور استفاده آگاهانه از روش نقد، وجوه تفکر انتقادی مدرس و تأثیر آن بر تفکر خلاق دانشجو را نشان میدهد.
Architectural Design Studio
design thinking
Critical Thinking
Creative Thinking
2015
03
01
23
38
https://ijee.ias.ac.ir/article_7951_454fe00809734bbf2bd4076cb2437632.pdf
Iranian Journal of Engineering Education
1607-2316
1607-2316
1393
16
64
بررسی رابطه انعطاف پذیری استادان و یادگیری فعال دانشجویان
مرضیه
کریمی
غلامرضا
جعفری نیا
مرتضی
امانی
هدف اصلی تحقیق حاضر بررسی رابطه انعطافپذیری استادان (اعضای هیئت علمی) با یادگیری فعال دانشجویان کارشناسی ارشد پردیس مهندسی دانشگاه شیراز بود. این تحقیق از نظر هدف «کاربردی» و از نظر روش جزو پژوهشهای توصیفی و از نوع «همبستگی» بود. جامعه تحقیق شامل کلیه دانشجویان کارشناسی ارشد مشغول به تحصیل در پردیس مهندسی دانشگاه شیراز در سال تحصیلی 91 ـ 1390 بود که حدود 850 دانشجو را شامل میشد و از این میان طبق جدول مورگان تعداد 300 دانشجو از طریق روش نمونهگیری تصادفی طبقهای بهعنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار تحقیق شامل سیاهه سبک فردی (تاگرت و تاگرت ـ هاسلادن، 1993) و پرسشنامه ادراک دانشجو (کیم، 2009) بود. پرسشنامهها در میان افراد نمونه توزیع و پس از جمعآوری، دادهها در نرم افزار SPSS 16 وارد و تجزیه و تحلیل شد. نتایج بهدست آمده نشان داد که دانشجویان کارشناسی ارشد پردیس مهندسی دانشگاه شیراز، میزان انعطافپذیری استادان و همچنین، یادگیری فعال خود را در حد متوسط برآورد کردهاند. همچنین، از دیدگاه آنان انعطاف پذیری استادان بر یادگیری فعال دانشجویان تأثیر معنادار دارد.
flexibility
active learning
faculties
engineering
2015
03
01
39
57
https://ijee.ias.ac.ir/article_7952_c4a50db7ad67ff975f15c10968876557.pdf
Iranian Journal of Engineering Education
1607-2316
1607-2316
1393
16
64
بررسی میزان آگاهی اعضای هیئت علمی اعضای هیئت علمی گروههای فنی و مهندسی دانشگاههای اصفهان و صنعتی اصفهان از مؤلفههای اساسی نوآوری برنامهریزی درسی و میزان کاربست آنها
محمدرضا
نیلی
ستاره
موسوی
احمدرضا
نصر
محمد
مسعود
این پژوهش با هدف بررسی میزان آگاهی اعضای هیأت علمی گروههای فنی و مهندسی شاغل به کار در دانشگاه صنعتی اصفهان و دانشگاه اصفهان از نوآوری در مؤلفههای اساسی برنامهریزی درسی و ارائه پیشنهادهایی جهت تدوین برنامه درسی های اجرا شده است. در این راستا میزان آگاهی نسبت به عناصر مطرح در برنامهریزی درسی شامل نوآوری در شیوههای انتخاب هدف های آموزشی، شیوههای انتخاب محتوا، شیوههای تنظیم تجربه های یادگیری، شیوههای تدریس، و شیوههای ارزشیابی مورد بررسی قرار گرفت؛ تا نقاط قوت و ضعف مشاهده شده، جهت استفاده اعضای هیأت علمی در میزان پذیرش نوآوری برنامه درسی مورد استفاده قرار گیرد. جامعه آماری این نمونه آماری پژوهش بخشی از جمعیت اعضای هیأت علمی گروههای فنی و مهندسی شاغل به کار در دانشگاه صنعتی اصفهان و دانشگاه اصفهان هستند. در انتخاب اعضای هیأت علمی از روش نمونه گیری طبقه بندی متناسب با حجم استفاده شده است و 90 نفر از دانشگاه ( 20نفرفنی مهندسی دانشگاه اصفهان و 72 نفر فنی مهندسی دانشگاه صنعتی) به عنوان نمونه انتخاب گردیدند. دادههای مورد نیاز پژوهش از طریق دو ابزار، اسناد پرسشنامه محقق ساخته گردآوری شده است.ابزار گردآوری دادهها پرسشنامه محقق ساخته بر اساس طیف لیکرت بوده است که روایی آن بر اساس نظرخواهی از متخصصین محرز گردید و پایایی آن برابر 0.92 بدست آمد. یافتههای تحقیق نشان داد که میزان آگاهی اعضای هیأت علمی از نوآوری در مؤلفههای انتخاب محتوا، روشهای تدریس، و شیوههای ارزشیابی در سطح «زیاد» و در مؤلفههای انتخاب هدف های، شیوههای تنظیم تجربه های یادگیری در سطح «متوسط» میباشد.
knowledge
Faculty Members
constituents of curriculum
curriculum innovation
Knowledge
curriculum innovation
Knowledge
curriculum innovation
2015
03
01
59
88
https://ijee.ias.ac.ir/article_7960_1a5088ff479c73e22da886b90de444e7.pdf
Iranian Journal of Engineering Education
1607-2316
1607-2316
1393
16
64
الگو سازی صلاحیتهای اعضای هیئتعلمی برای آموزش پایداری با استفاده از تحلیل پویاییهای سیستم
الهام
فهام
میثم
رجبی نهوجی
تحقیق حاضر بهمنظور بررسی مسئله عدم ارتقای صلاحیتهای اعضای هیئتعلمی برای آموزش پایداری و ارائه راهکارهایی برای بهبود آن صورت گرفته است. با توجه به ماهیت مسئله از روش تحلیل پویاییهای سیستم استفاده شد. بر اساس مراحل روش تحقیق، پیمایشی در میان اعضای هیئتعلمی پردیس کشاورزی و منابعطبیعی دانشگاه تهران با سابقه کار 20 سال و کمتر از طریق پرسشنامه و مصاحبه انجام شد. بهمنظور تشریح مسئله تحقیق و تدوین فرضیات پویا از تحلیل لایه لایهای علّتها استفاده شد. بر مبنای شناخت مسئله، الگوی پویای صلاحیتهای اعضای هیئتعلمی برای آموزش پایداری تدوین شد که با آن مسئله تحقیق توصیف و با استفاده از شبیهسازی، رفتار آن در افق زمانی 20 سال آینده پیشبینی میشود. الگو دارای هشت حلقه بازخوردی تقویتکننده و چهار حلقه باخوردی متعادلکننده است. پس از اطمینان از اعتبار الگو، شش سازکار برای ارتقای صلاحیتهای اعضای هیئتعلمی از بطن الگو استخراج شد و بهمنظور بررسی آثار آنها بر مسئله، در محیط شبیهسازی و آزمون شدند. این سازکارها شامل در نظر گرفتن دو واحد درسی اجباری برای دانشجویان تازه وارد در خصوص آشنایی با مفاهیم پایه صلاحیتهای پایداری، برگزاری دورههای آموزشی ـ مهارتی در خصوص راهبردهای مناسب آموزش پایداری ویژه اعضای هیئتعلمی، بازنگری در محتوای دروس تخصصی الزامی رشتههای مختلف آموزشی، برگزاری جلسات گفتوگوی راهبردی، تغییر نظام ارتقای اعضای هیئتعلمی از طریق در نظر گرفتن امتیازهای ویژه برای تحقیقات مبتنی بر پایداری و تغییر نظام ارتقا مبتنی بر فرایندهای آموزشی هستند.
Sustainability education
Competence
Faculty Member
Dynamic Model
Simulation
2015
03
01
89
115
https://ijee.ias.ac.ir/article_7962_94dfcff22001352aca7b295991eba458.pdf
Iranian Journal of Engineering Education
1607-2316
1607-2316
1393
16
64
تأثیر دورههای آموزشی فنی در بهبود سطح مهارت کارکنان شبکه خدمات پس از فروش صنعت خودروسازی (مطالعه موردی: شرکت سایپا یدک)
غلامرضا
جلالی نائینی
علیرضا
برلیان
این پژوهش با هدف بررسی تأثیر دورههای آموزشی فنی خدمات پس از فروش خودروسازی بر بهبود مهارت فراگیران شرکت کننده در دورهها انجام شده است. برای سنجش میزان تأثیر این دورهها 10 متغیر شامل هفت توانایی پرسش از مشتری، شناخت سیستمها، تشخیص ریشه عیب، اولویتبندی کنترل حدسها، کنترل ایرادات، رفع عیب و توانایی کنترل رفع عیب خودرو و همچنین، میزان تحصیلات، جایگاه شغلی و نوع دورههای آموزشی بررسی شده است. روش تحقیق کاربردی و توصیفی و از نوع پیمایشی و همبستگی بود. جامعه آماری کلیه فراگیران حاضر در دورههای مذکور در سال 1391 و 2670 نفر بودند. با استفاده از فرمول کوکران 1422 نفر آزمون شدند. ابزار جمعآوری اطلاعات پرسشنامه آزمون مهارت سنجی با هفت سؤال بود. روایی محتوای پرسشنامه با استفاده از نظرهای استادان دانشگاه تأیید شد. ضریب پایایی پرسشنامه آزمون از طریق آلفای کرونباخ 759/0 برآورد شد. برای اندازهگیری فرضیات از آزمونهای ویکاکسون، من ویتنی، کروسکال والیس و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج بهدست آمده از آزمونها نشان داد که در کلیه متغیرهای هفتگانه، دورههای آموزشی سبب افزایش مهارت فنی فراگیران شرکت کننده در این دورهها میشود و بین تحصیلات و افزایش نمره مهارت فراگیران رابطه مثبت و معنادار وجود دارد و نوع پست فراگیر در نمایندگی در افزایش نمره مهارت فراگیران تأثیر معنادار را مشخص کرد. بین تغییر نمرات مهارتسنجی دورههای آموزشی مختلف اختلاف معنادار مشاهده میشد.
Effectiveness
skill assessment
automobile trouble shooting
voice of customer matrix
2015
03
01
117
134
https://ijee.ias.ac.ir/article_7963_34255832d5fcf7fd3ca873f6e8311754.pdf
Iranian Journal of Engineering Education
1607-2316
1607-2316
1393
16
64
بررسی میزان همکاریهای علمی پژوهشگران علوم زلزلهشناسی و مهندسی زلزله در مجموعه همایشهای بینالمللی زلزلهشناسی مهندسی زلزله (SEE)طی سالهای 2011-1991
امیررضا
اصنافی
مریم
پاکدامن نائینی
در عصر حاضر بهدلیل همگرایی علوم و تخصصهای مختلف، همکاری در تولیدات علمی مقولهای مهم محسوب میشود. از سوی دیگر، زلزله بهعنوان رویدادی طبیعی که در همه نقاط جهان رخ میدهد و خسارات فراوانی به همراه دارد، همواره مورد توجه متخصصان حوزههای مختلف علمی قرار دارد. لذا، در پژوهش حاضر بهعنوان مطالعهای موردی، مقالات یکی از معتبرترین کنگرههای بینالمللی حوزه زلزله در کشور ایران، که طی سالهای2011- 1991 برگزار شده است، از نظر همکاری گروهی نویسندگان مقالات، به ویژه محققان ایرانی، تحلیل شده است. هدف این پژوهش شناسایی کشورهایی بود که بیشترین میزان مشارکت را در تولید مقالات علمی این مجموعه همایشها با پژوهشگران ایرانی داشتند و نیز رصد کردن شیوه همکاری علمی پژوهشگران مد نظر بود. این پژوهش با روش آمار توصیفی از نوع علمسنجی انجام و طی آن مشخص شد که 1628 مقاله در این مجموعه همایشها ارائه شده است و پژوهشگران ایرانی 122 مقاله فردی و 722 مقاله گروهی را ارائه کردهاند. علاوه بر این، روند تدوین مقالات علمی پژوهشگران ایرانی در مجموعه کنفرانسهای جهانی مهندسی زلزله نیز بررسی شد که نرخ رشد ارائه مقالات محققان ایرانی در این مجموعه کنفرانسها نیز از سال 1956 تا 2012 به صورت صعودی بوده است. لذا، پیشنهاد میشود که پژوهشگران ایرانی حوزه زلزله شناسی و مهندسی زلزله برای نایل آمدن به رتبههای تأثیرگذار در مقیاس جهانی طی سالهای آینده، میزان همکاریهای علمی خود را با متخصصان این حوزه در خارج از مرزهای ایران افزایش دهند.
Scientific collaboration
international conference of earthquake engineering and seismology (SEE)
international institute of earthquake engineering (IIEES)
2015
03
01
135
150
https://ijee.ias.ac.ir/article_7964_0ac94735a0115a7c650f5331b5803de9.pdf