فصلنامه آموزش مهندسی ایران بستری است برای ارایه پیشرفت های جدید آموزش مهندسی در ایران و جهان. شیوه های جدید، متدود های جدید، فناوری های نو، کاربرد آزمایشگاه ها، سبک ها و روش های آموزش نوین در میان موضوعاتی است که فصلنامه تلاش دارد برای جامعه علمی که مشغول تدریس هستند  و مهندسینی که در صنعت کار می کنند فراهم آورد. زمینه های جدید مهندسی، کاربرد ابزار جدید  با تاکید در ارتباط صنعت و دانشگاه از اهداف دیگر می باشد.  سعی و مشارکت در ارتقا و توسعه کمی و کیفی آموزش مهندسی و آماده کردن زمینه برای تربیت مهندسانی آگاه به دانش روز، خلاق، نوآور، مدبر و توانا جهت فعالیت در بخش های خدمات کشاورزی و صنعتی و اداره و راهبرد صنعت و فناوری های جدید کشور است. این مقصود با انتشار مقاله های تخصصی، تحقیقی، تطبیقی، تحلیلی و صنعتی و تدوین دیدگاه های مدیران، استادان، پژوهشگران و صنعتگران پیرامون روش ها و نظام های آموزشی و همچنین مقاله های مربوط به نقد و بررسی شیوه های آموزشی و بازآموزی مهندسان و صنعتگران تحقق یافته و نتایج آن در راستای توسعه علمی، فنی، صنعتی، و اقتصادی کشور قرار گیرد. همه مقالات از نظر اصالت، کیفیت کار و تحقیق و علاقه خوانندگان موردبررسی جدی قرار می گیرد.